Jo was nog geen twee jaar samen met Theo toen hij in 1891 overleed. Plotseling moest Jo zichzelf en hun zoon onderhouden, die nog geen één jaar oud was. En niet alleen dat; wat moest ze doen met de honderden schilderijen van Vincent die Theo had nagelaten?

Theo had altijd de wens gehad om het werk van zijn broer meer bekendheid te geven. Jo wilde die wens graag realiseren, in herinnering aan haar man.

Ze verhuisde van Parijs naar Bussum, waar ze een pension begon. In dit dorp woonden veel schrijvers en kunstenaars en met hen legde ze contact. Zij hielpen haar de weg te vinden in de kunstwereld.

Jo pakte het slim aan. Ze organiseerde verkooptentoonstellingen die bijdroegen aan de zichtbaarheid van Vincents werk. Op die manier wekte ze de interesse van mogelijke kopers. Ze verkocht veel van de kunstwerken strategisch; aan openbaar toegankelijke collecties en over de hele wereld. Zo konden zoveel mogelijk mensen wereldwijd Vincents werk zien.

In 1905 organiseerde Jo haar tot dan toe belangrijkste wapenfeit; de grootste overzichtstentoonstelling van Vincents werk ooit, in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Ruim 480 kunstwerken waren er te zien. Na deze tentoonstelling stegen prompt de prijzen van Vincents werk.

Ondertussen werkte Jo aan een ander groots project: het publiceren van de brieven van Vincent aan zijn broer Theo. Het uitzoeken en bewerken van de brieven bracht haar niet alleen dichterbij de kunstenaar, maar ook bij haar overleden man, want de broers hadden een stevige band en schreven elkaar veel.

Dankzij de publicatie van de brieven in 1914 steeg de waardering voor Vincent nog verder.

Tussen 1891 en 1925 verkocht Jo bijna 200 kunstwerken van Vincent. Maar van één werk konden zij en haar zoon maar moeilijk afstand doen. Ze bezaten nog twee van de vijf zonnebloemenschilderijen en waren er gek op. Uiteindelijk verkochten ze er in 1924 één aan de Londense National Gallery.

'Het is een offer voor Vincents roem', schreef Jo aan de directeur.

Dankzij dergelijke ‘offers’ slaagde Jo erin om haar wens en die van haar overleden echtgenoot Theo te realiseren. Bij haar dood in 1925 was Vincents werk wereldberoemd geworden en te bewonderen in musea over de hele wereld.

Tegelijkertijd wist Jo heel goed welke werken ze níet wilde verkopen. Deze kerncollectie moest in de familie blijven.

Na Jo’s overlijden bracht haar zoon Vincent de werken die nog in de familie waren, onder in een stichting. Hij was ook een van de oprichters van het Van Gogh Museum.

Zo heeft Vincent de droom van zijn ouders voortgezet. Tot op de dag van vandaag kun je de kerncollectie van de familie Van Gogh in het museum bewonderen.