Société des Aquafortistes
Halverwege de 19de eeuw ontstond een opleving van de ets als zelfstandige kunstvorm.
Om deze revival te bevorderen en promoten verenigden de voorstanders van de etskunst zich van 1862 tot 1867 in de Société des Aquafortistes.
Het was de eerste instelling gericht op de originele prentkunst en een voorbeeld voor initiatieven later in de 19de eeuw, zowel in Frankrijk als daarbuiten.
-
Artistieke etsen
Cadart, een uitgever en amateuretser, verzorgde de dagelijkse leiding van de vereniging in samenwerking met de meesterdrukker Auguste Delâtre.
Onder de oprichters waren verder de criticus en verzamelaar Philippe Burty en vele kunstenaars. Dit waren enerzijds geoefende etsers, zoals Félix Bracquemond, maar ook schilders die nog nooit een ets hadden gemaakt, onder wie Edouard Manet.
Artistieke eigenheid stond voorop; technisch vernuft was geen vereiste. Met gevoel voor retoriek beschreef directeur Alfred Cadart de ambities in een brief aan keizer Napoleon III:
‘[the Société] revives a forgotten art, poses a limit to the invasion of photography, reanimates emulation among artists, and raises public taste by the popularization of their works’.
-
Prentenalbum
De vereniging organiseerde tentoonstellingen en publiceerde vijf jaar lang het prentenalbum Eaux-fortes moderne. Publication d’oeuvres originales et inédités, met etsen door haar leden.
Elke jaargang was voorzien van een pakkend voorwoord door een gevestigde criticus.
Hierin werd de kunstzinnige kwaliteit van de ets benadrukt en afgezet tegen het mechanische karakter van fotografie en reproductiegrafiek, bedoeld voor de massa.
Geëtste reproducties van schilderijen waren toegestaan zolang ze door de schilder zelf waren gemaakt.
Verder lezen
Alfred Cadart (red.), Eaux-fortes modernes. Publication d’oeuvres originales et inédités (5 dln.), 1862-1866
Janine Bailly-Herzberg, L’eau-forte de peintre au dix-neuvième siècle. La Société des aquafortistes, Parijs, 1972
Anna Sigrídur Arnar, ‘From Illustration to Original Print’, in The Book as Instrument. Stéphane Mallarmé, the Artist's Book, and the Transformation of Print Culture, Chicago, 2011, pp. 58-101
