café-concert
In het fin de siècle opende in Parijs het ene na het andere café-concert. Dit waren grote zalen waar alle lagen van de bevolking kwamen drinken, roken, socializen en genieten van lichtvoetige liedjes en ander amusement.
Voor prentkunstenaars was het café-concert niet alleen een ontmoetingsplek, maar ook een modern en geliefd onderwerp om af te beelden.
Zij vereeuwigden de artiesten in hun prenten en affiches, verbeeldden hun liedteksten in bladmuziekillustraties, en droegen zo bij aan hun sterrenstatus.
-
Volks amusement
Het café-concert bood een divers repertoire tegen een lage prijs en was daardoor een laagdrempelige uitgaansgelegenheid.
Centraal stonden de komische, sentimentele of platvloerse liedjes, waarvan prentkunstenaars de bladmuziek illustreerden.
Verder bestond het spektakel uit uitgedoste dansers, acrobaten en rariteiten zoals vechtende kangoeroes.
-
Prentenserie
Het café-concert was zo populair dat Henri de Toulouse-Lautrec en Henri-Gabriel Ibels er een hele prentenserie aan wijdden, in opdracht van uitgever André Marty.
De karikaturale beeltenissen van de artiesten en van het onderuitgezakte publiek roepen direct de ongedwongen sfeer op.
Hoewel de gelegenheden in het centrum van Parijs wat luxer waren dan die in Montmartre, deed het klassenverschil er niet toe in het café-concert.
Bourgeois, arbeider, prostituee en bohemien dronken zij aan zij ‘het armzalige schuim op de bierkannen’, aldus de inleiding bij de prentenserie.
Verder lezen
Georges Montorgueil, ‘Le Café Concert’, in Georges d’Esparbes et al., Les Demi Cabots. Le Café-Concert, Le Cirque, Les Forains, Parijs 1896
Elisabeth Pillet, ‘Cafés-concerts et cabarets’, Romantisme (1992), nr. 75, pp. 43-50
Phillip Dennis Cate et al., The Spirit of Montmartre. Cabarets, Humor and the Avant-Garde, 1875-1905, New Brunswick 1996
