School van Pont-Aven
Vele Parijse kunstenaars trokken tijdens het fin de siècle voor kortere of langere tijd naar het dorp Pont-Aven aan de zuidkant van Bretagne.
Hoewel deze ‘School van Pont-Aven’ vooral bekend staan om hun schilderijen, experimenteerden ze volop met grafische technieken. Ze maakten vooruitstrevende lithografieën, houtsneden en etsen, waarin het mooie landschap en het landelijk leven van de Bretonse boeren werd afgebeeld.
Paul Gauguin was de leider van de groep, waartoe verder ook Emile Bernard, Paul Sérusier en Armand Seguin behoorden.
-
Synthetisme
Gauguin propageerde een 'primitieve' manier van leven en werken in Pont-Aven.
De prentkunstenaars gebruikten de zichtbare werkelijkheid als uitgangspunt, maar interpreteerden hun omgeving in een decoratieve stijl die een specifieke stemming of ervaring opriep: het zogeheten synthetisme.
Synthetistische prenten worden gekenmerkt door hun krachtige kleuren, ritmische lijnen en vereenvoudigde tweedimensionale vormen.
-
De Volpini-suite
Gauguins beroemdste grafische werk is de Volpini-suite, een reeks van tien zinkografieën, waarin hij belangrijke thema’s uit zijn geschilderde oeuvre afbeeldde.
De prentenserie ontleent haar naam aan het Café Volpini op het terrein van de Wereldtentoonstelling waar ze in 1889 voor het werd tentoongesteld.
De prenten zijn gedrukt op grote vellen helder kanariegeel papier en het contrast tussen de rijke zwarte en bruine inkten en de gekleurde ondergrond creëert een uniek optisch effect.
Hoewel de serie een financieel debacle was, was de jongste generatie kunstenaars, waaronder de Nabis, dermate onder de indruk, dat ze besloten zich te wijden aan de prentkunst.
Verder lezen
Caroline Boyle-Turner, The Prints of the Pont-Aven School: Gauguin and his Circle in Brittany, Lausanne 1986
Catherine Puget, Gauguin et l'École de Pont-Aven, Parijs 1997
Dennis Delouche, Les Peintres de la Bretagne, Quimper 2012
