erotiek
In het maatschappelijk debat werden veel zorgen geuit over het vrije seksuele gedrag van de eigen tijd.
Tegelijkertijd cultiveerden de prentkunstenaars van het fin de siècle erotiek juist als hét onderwerp van de moderne kunst en als onderdeel van het vrije kunstenaarsleven van Parijs.
-
Openbaar en privaat genot
In veel affiches herkennen we het beeld van Parijs als de hoofdstad van het nachtelijk plezier.
Zo verbeeldt Pierre Bonnards France-champagne een erotisch droombeeld van een champagne drinkende, giechelende vrouw met losschietende krullen in een blote jurk.
Tegelijkertijd maakten prentkunstenaars meer intieme erotische prenten van naakte of schaars geklede vrouwen in hun interieur.
-
Mannelijke fantasieën
Erotisch getinte prenten waren doorgaans bedoeld voor mannelijke verzamelaars, die ze bekeken in de afzondering van hun werkkamer. Prentkunstenaars verbeeldden dus vooral mannelijke verlangens en fantasieën.
Vrouwen werden geacht geen plezier te beleven aan hun seksualiteit, en seks binnen het huwelijk diende vooral het hogere doel van de voortplanting.
Prostituees waren hierop een uitzondering, maar zij werden daarom wel gezien als zondig, ziek en een bedreiging voor de samenleving.
-
Nimfen
De enige vrouwen in de prentkunst die zich ongeremd overgeven aan hun seksualiteit zijn de nimfen uit de landschappen van Arcadië, vrij van maatschappelijke normen.
Verder lezen
Octave Uzanne (red.), Féminies: huit chapitres inédits dévoués à la femme, à l'amour, à la beauté, Parijs, 1896
Tamar Garb, Bodies of Modernity. Figure and Flesh in Fin-de-Siècle France, Londen, 1998
Richard Thomson, The Troubled Republic. Visual Culture and Social Debate in France, 1889-1900, New Haven, 2004
