dans
Door de enorme toename van café-concerts en danszalen in Parijs in de late 19de eeuw werd dans toegankelijk voor alle lagen van de bevolking en ontstonden er allerlei nieuwe, onconventionele dansvormen.
Dansen stond symbool voor vrijheid en vertier maar ook voor oppervlakkige sensualiteit en moreel verval.
De manische bewegingen van de danseressen en de verhitte sfeer van de dansgelegenheden inspireerden kunstenaars tot het maken van karikaturale en decoratieve prenten.
-
Chahut
De grootste danshit was de chahut, een extreme vorm van de cancan waarbij de grijnzende danseressen de benen woest in de lucht zwiepten en de franje van hun ondergoed zichtbaar maakten.
Kunstenaars maakten in hun prenten decoratieve vlakken van de ruisende rokken en vingen de energie van de artiesten en het publiek.
De gevestigde orde vergeleek de dans juist met hysterie en epilepsie.
-
Experiment en vrije dans
Naast de seksueel getinte dansvormen was de etherische dans van Loïe Füller een geliefd onderwerp onder prentkunstenaars, als tegenhanger van het standaardbeeld van de danseres als femme fatale.
Ook verbeeldden kunstenaars de danszalen waar mannen en vrouwen uit de bourgeoisie en de arbeidersklasse gezamenlijk kwamen zwieren als ultieme vrijetijdsbesteding.
Verder lezen
Richard Thomson et al., Toulouse-Lautrec and Montmartre, Washington 2005
Annette Dixon et al., The dancer. Degas, Forain, Toulouse-Lautrec, Portland 2008
Rae Beth Gordon, Dances with Darwin 1875-1910, Aldershot 2008
