prent
In de tweede helft van de 19de eeuw herontdekte de avant-garde gezamenlijk de prentkunst. Kunstenaar Camille Pissarro schreef er in 1897 over: “niemand besteedt nog aandacht aan iets anders dan prenten, het is een rage, de jonge generatie maakt niets anders meer.”
Kunstenaars maakten prentenseries en tijdschriftillustraties, boekomslagen en affiches, zowel voor verzamelaars als voor op straat: de prent was overal in Parijs rond 1900.
-
De verschillende technieken
Kunstenaars experimenteerden met de verschillende prenttechnieken, die allemaal hun eigen kwaliteiten hadden. De ets werd gezien als de meest artistieke en expressieve techniek. Omdat de kunstenaar in een zachte grondlaag tekende, kon hij snel en vrij werken. Sommige kunstenaars gebruikten echter de eeuwenoude houtsnede om hun werken een primitief en eenvoudig karakter te geven. Ook experimenteerden veel kunstenaars met de kleurenlithografie. De decoratieve kleurrijke prenten die dat opleverde zijn nu nog steeds tekenend voor het fin de siècle als cultuurperiode.
-
Emancipatie
De jonge kunstenaars verzetten zich tegen de academische scheiding tussen “hoge” schilderkunst en “lage” prentkunst. Tot halverwege de 19de eeuw was de prent vaak slechts een middel om een schilderij zo nauwkeurig mogelijk te reproduceren. Nu zetten de kunstenaars hun ontwerpen zelf direct op de plaat of steen. Het resultaat was modern en artistiek en door de grotere oplagen voor meer mensen bereikbaar dan een schilderij.
