1890
Auvers-sur-Oise
In mei 1890 verliet Vincent de inrichting in Saint-Rémy. Hij vertrok noordwaarts naar Auvers-sur-Oise, waar al meer kunstenaars woonden.
Auvers bood Vincent voldoende rust, maar lag dicht genoeg bij Parijs om zijn broer Theo te kunnen bezoeken. Bovendien werkte er een arts die zijn gezondheid goed in de gaten zou kunnen houden: Paul Gachet.
Vincent en dokter Gachet, een amateurschilder, raakten al snel bevriend. De arts raadde Vincent aan om zich volledig op het schilderen te richten. Dat deed hij: in koortsachtig tempo werkte Vincent in de tuinen en korenvelden rond het dorp.
Het was een periode waarin hij vol overgave schilderde en bijna een schilderij per dag maakte. Het leek erop dat het met zijn gezondheid de goede kant op ging.
Financiële zorgen
Begin juli 1890 ging Vincent op bezoek bij Theo en zijn gezin in Parijs. Daar hoorde hij dat Theo er over dacht ontslag te nemen bij de kunsthandel waar hij al jarenlang als bedrijfsleider werkte.
Na jaren als kunsthandelaar in loondienst wilde Theo voor zichzelf beginnen, maar dat bracht financieel risico met zich mee. Ongerust ging Vincent terug naar Auvers.
'Weer terug hier voelde ook ik me nog erg terneergeslagen en bleef de storm die jullie bedreigt, ook op mij drukken. Wat te doen? Kijk, ik probeer gewoonlijk tamelijk goed gehumeurd te zijn, maar ook mijn leven is aan de wortel aangetast, ook ik sta niet meer stevig op mijn benen.'
Zowel Theo als zijn vrouw Jo probeerden Vincent in hun brieven gerust te stellen. Maar de financiële onzekerheid en de angst voor terugkeer van zijn aanvallen drukten zwaar op Vincents gezondheid. Hij kon zijn sombere toekomstbeeld niet loslaten.
Zelfmoord
'(...) omdat ik heel goed wist wat ik wilde, heb ik sindsdien nog drie grote doeken geschilderd. Het zijn immense uitgestrekte korenvelden onder woeste luchten en ik heb nadrukkelijk geprobeerd er triestheid, extreme eenzaamheid in uit te drukken. Dat krijgen jullie binnenkort te zien, hoop ik – want ik hoop ze zo spoedig mogelijk voor jullie mee te nemen naar Parijs, omdat ik bijna zeker weet dat die doeken jullie zullen vertellen wat ik niet in woorden kan uitdrukken: hoe gezond en hartversterkend ik het platteland vind.'
Hoe gezond en hartversterkend Vincent het platteland ook vond, het mocht niet baten. Zijn ziekte en de onzekerheid over de toekomst werden hem te zwaar.
Op 27 juli 1890 liep hij een korenveld in en schoot zichzelf met een pistool in de borst. Gewond strompelde hij terug naar zijn kamer in de herberg Ravoux. Theo haastte zich vanuit Parijs naar Auvers. Hij was erbij toen zijn broer op 29 juli aan zijn verwondingen overleed.
Vincent werd op 30 juli 1890 begraven in Auvers. Hij liet een groot aantal kunstwerken na: ruim 850 schilderijen en bijna 1300 werken op papier.
